Zarauzko Idazleak - Anjel Lertxundi

Zeru beltzak egunak zeramatzan hustularri. Uholdeak ere izan ziren bazterretan. Garbiak ziren seinaleak harralde osoan, itsasoak erruz jaurti baitzuen bere haserrearen zaborra hondartzaraino. Poto herdoilduak; oholak eta egur-puskak; arratoi tzarrak, beren sabelalde uhandituak zerurantz; kondoiak; neurri eta kolore guztietako plastiko gasoilduak; botila lokaztuak; panpina baten enborra, ez esku eta ez hanka, umezurtz hunkigarria bere biluztasun gorrixka hartan; sare-puskak eta kordelak. Uholde zaharragoetako hondakinak ere ageri ziren nonahi: muskuilu zuri jangaitzak zeramatzaten itsatsirik.

Zabor artetik, neu ere. Baina ez ezeren bila nenbilelako. Bihotzak abisua pasatu zidanetik, egunero ematen dut paseoa hondartzan. Pare bat ordu egin ohi dut. Oin hutsik, hotzik ez bada. Gomazko zorua duten zapatak janzten ditut bestela. Egun hartan ez zuen hotzik egiten eta ateri zen artean. Oinak, ordea, zapatetan sartuta neuzkan, zaborraren kausaz.

Badaezpada.

Isiltasuna gustatzen zaion Robinson Crusoe baten pareko nenbilen, bakarrik eta isilik, atsegin baitut itsasoaren mila hotsak entzutea, olatuek eta kaioek hondarretan utzitako arrastoak begiratzea. Bihotzaren takatekoari eskertu behar diot hutsalak diruditen gauza hauen handitasunaz jabetzen hasi izana.

Uda partean, berriz, walkman txiki batez ibiltzen naiz: hondartzaratuen builak itsasoaren murmurio etengabea eta kaioen txirrioak estaltzen dituenez, walkmanarekin estaltzen ditut nik hondartzaratuen builak. Eric Clapton entzuten dut halakoetan. Eta, batez ere, Rolling Stones, aspaldikoa dut-eta Mick Jagger eta enparauen aldeko lehia. Adarra jotzeko jendearen irudimen deabruak gaitzizen batez lotu berri zituen bakarrik ibiltzeko nire koska eta musikarako zaletasuna.

Rollingston Crusoe naiz orain mundu guztiarentzat. Pozik jakingo nuke nor den gaitzizenaren asmatzaile gaitzgizona. Neuk ere, gaitzgizondu, gaitzizen bat asmatu, eta mendeku hartzeko, jakina.

Kaio ugari zebilen zeruan. Hegoak zabal-zabal, ez zuten mugimendurik egiten. Planeatuz ari ziren hegan, noizean behingo hegoen astindu laburra baizik erabili gabe: haizearen norabide indartsura egokitzen zuten hegaldia. Baina itsasertzeko zakar eta zabor ugariaren artean mokogairen bat ikusi orduko, hegoei eragiten zieten; orduan, harri astun baten gisa jaisten ziren, amen batean eta zuzen. Ez zuten denbora asko galtzen zabor artean, eta, berriro ere hegan hasten zirenean, zerbait eraman ohi zuten mokoan. Itsasoak hondarretara botatako lupia erdi ustelen bat izan zitekeen; alga-sorta; arratoi tzarren baten barrunbe-puska...

Nigandik oso gertu igarotako kaio batzuen zalapartak aztoraturik, mezu bat idatzi nuen hondarretan aterkiaren puntaz:

Hitchcock, lagunduuuu!!! Heeelp!!! Kaioen bazka izateko batere gogorik ez zuen naufrago errukarri honek mezua izenpetu zuen gero:

Rollingston Crusoe.

Garapena: Dijitalidadea SL