Zarauzko Idazleak - Anjel Lertxundi

Narratze saioa egin du Anjelek, hari ezberdineko gaiak ukituz, beti ere atal bakoitzean gai zabal samar bat bilakatuz, baina luzera gabeko esaldietan umore beltza, filosofia sakona eta ingenioa bilduz.

Iñaki Kamino (Argia, 1984-12-09)

Bizitza maite omen duzu eta ez gara gu orain horrelakoak ukatzen hasiko.

Baina jakingo duzu, ba, bizitzak heriotzean izaten duela kunplimendu betea?

Erresumarik gabeko erregeak ez du profetaren ahotsen beharrik erresuma lapurtu ziotenen aurkako gerlarako deia entzuteko. Kodizeetara pasako diren bi lege eta beti topatzen den bufoiren batek kantatuko dituen bost kopla idatzi ondoren, aharrausi tankerakoak botatzen ari den zaldi gainera igo da, koroea buruan, kapa morea bizkarretik behera, deiadarka:

—Eraso! Eraso!

Gudalosterik gabeko kapitainak ez dio errege beste inori obedientziarik zor erresumarik gabeko erregeren hitzetara makurtzerakoan. Gaua lihozko maindirepean igaro du bart kalean aurkitutako bustigaien berotan. Ohetik jaiki eta bere kasko eta defentza astunak jantzi ditu, oihuka:

—Eraso! Eraso!

Goiza borobila da. Eguzkiaren gurpilak borobildutuagoa. Margoak gainezka balkoitako loreontzietan, disdirak erreak kristaletan, beroa kiskalgarria bideko harlosetan.

Bi zaldien trosta hotsak bakarrik entzuten dira. Turuta jo du, ondoren, kapitainak; bekokia zimurtu erregeak. Bost bat minutu egin dituzte plazan, norbait azalduko. Txakur kabal bat plazako ertz batetik zaunka aspergarrian. Besterik ez.

—Non arraio da jendea?

Ez da inor ageri. Jendea ez dago erasotarako. Jendeak eguzkiaren beroa zihurtatu nahi du uzta biltzeko, eguneko lixibetarako, belar ontzeko.

Eskale bat agertu da plazara, balkoiren baten pean edo eskaratzeren bateko babesean erropa zikinetako izerdia baretzeko.

—Nor zaitugu?

Eskaleak ezin dio farrari eutsi. Nondik irten diren bi txorimalo fantasiosoak nahi luke jakin. Ez du erregerik ikusten errege jazkien pean, ezta kapitainarik ere ezagutzen kapitain medailen pean.

—Zer? Komerianteak, ala?

—Eraso! Eraso!

Zazpi ezpata zauri ditu orain eskalearen alkandorak. Zazpi ezpata zauri eta odolgune haundi bakar bat. Beroak indartzen hasia da plazari usain berezia eskaintzen dion ñabardura gorria.

Erresumarik gabeko erregeak eta gudalosterik gabeko kapitainak beren zorrotan gorde dituzte ezpatak.

Heldua da garaipena ospatzeko ordua!

Sukaldean mahai aurrean eserita bainak txikitzen ari zen emazteari senarra atzetik joan eta plastikozko zorroa sartu zion burutik behera.

—Zergatik egin zenuen? —galdetu zion epailariak.

—Hamaika aldiz esana nion ez zaidala bainarik atsegin —senarrak ez zuen damuaren arrastorik begi zihurretan.

—Bidezkoa zenuen, bidezkoa.

Jurisprudentziak, bere historia luzean zehar hainbestetan bezala, pauso berri bat emana zuen epilariari esker.

Eta pozik etxeratu zen emazteak plantxatu behar zion togaz, handik aurrera ikusi ere ezin zituen ilarrik jan beharrik ez zuela izango eta.

—Itsasoan galdu da! Gizarajoa!

Hileten ondoren azken urteetako arrantzaren eskasiaz kezkaturik bizi den patroiak itsasoan galdutako beste birekin aski izango zaiola erabaki du.

Sinpatiaren saria bakarrik eman zioten itxaropen gehiagotarako eskubide osoa zuen miss irrifartsuari.

Pare bat gau berarekin igarotako epaimahaiko sujetoa dardar ikaratan aurkitu zuten hoteleko gelan. Sendagileek ez zuten zianuroari aurka egiteko betarik izan.

—zatozte nahi duzutenean. Ustekabean bota behar dizkidazue bi tiroak! —adierazi zuen telefonoz Ordaindu eta Gero Hilko Zaitugu ajentziara.

Egunak pasa ziren eta ez zegoen haren bizitzan inolako ustekabearen arrastorik. Ohartzeke pasa zitzaizkion egunak, ohartzeke sartu zen argi gorriko taberna hartan. Bi kopa eta inguratu zitzaion neskaren gerriondoak ase zuten tabernan botatako ordubetea.

Etxera eraman zuen gau hartan gerri liraineko neska. Kopa bat serbitu eta telefonoz deitzera zihoanean, bi tiro entzun ziren gauean. .

Garapena: Dijitalidadea SL