1913 (Errezil)
1999 (Zarautz)
Egile honen
beste liburuak
BERTSOA
1950, Itxaropena
1966, Auspoa
1960, Itxaropena
1973, Auspoa
1983, Auspoa
1992, Auspoa
ARTIKULUAK
1984, Auspoa
Atano III. Bere edestia bertsotan
1949, Itxaropena
Atano Txapeldun 1926
Amar urtean Mondragonesa
zebillen danen aotan,
¿Zeñek sinistu obeagorik
izan zeikenik pelotan?
Atano ere gora zijoan
arrigarrizko saltotan;
kondizioak jarriak zeuden
guztiz agiri sendotan,
uraxe menderatu bear zun
txapeldun izatekotan.
Mondragonesa bere denboran
ain zan langille mardula,
esan ziteken bere besoak
arraun sendo bi zitula.
Bizi ta ilko gera guziok
bera gogoan degula,
¿Nork esan gazte, txiki, argal ark
menderatu bear zula?
Ori lortzea etzan orduan
auntzen gaberdiko eztulal
Arreta biziz gertutua zan
Floriagako mutilla
poz dirdaietan zuzen zijoan
goiko aulkiaren billa.
Au da orduan ezarri zuten
neurri edo maratilla:
Iru partidu jokatutzea,
ikusiz nor zan abilla,
ta irutik biren irabaztuna
burutzat autu zedilla.
Urte artako Azaroaren
lendabiziko egunez,
Donostiako Moderno zegon
guztizko apaintasunez;
bi pelotari lertu zorian,
jendea eziñ egonez,
azkoitiarra nagusitu zan
bere jokabide onez,
ogeitabira emeretzikin
utzi zuen Mondragones.
Partidu aren ondorenean
bazan zer esan ederrik,
askok sinistu ezin zuten da,
berri guziak alperrik!
Andik berela Eibarren bota
zituzten biak bakarrik,
amabi tantoz gora ezpaizan
orduan pasatu zarrik,
etzuten izan iragarrengoz
alkar probatu bearrik.
Mondragonesa an gertutu zan
ondorengoa pozteko,
Amar urtean berekin zuen
errege aulkia uzeko.
Esku emanez, besarkatu zun,
biotza erakusteko,
Marianori ordua iritxi
zaio txapela jazteko,
geroztik ogeitabi urtean
geiago ez erazteko.
Orra gizon bi, gure jokoa
zerurantz jaso dutenak
Erri guzitan estatu bana
zutik bear lutekenak,
lurralde guziaren aurrean
ondraz bete gaituztenak,
urteak joanda etorri arren,
baztartu ez litezkenak.
Pelota bizi dan arteraino
entzungo diran izenak!