Egile honen
beste liburuak

NARRATIBA

Hontzaren orduak

1999, Elkar

101 gau

2000, Elkar

Bizitza eredugarriak

2006, Elkar

IPUINA

Albahaka lurrina

1996, Elkar

HAUR ETA GAZTE LITERATURA

Zozoa eta biok

1982, Elkar

Kaltxaberde, Tturku eta Gotzon

1984, Elkar

Papartxuri eta Biboteluxe

1985, Elkar

Zazpi gelako hodeietako etxea

1987, Gipuzkoako Foru Aldundia - Zarauzko Udala

Muxi eta Puxi

1987, Elkar

Mutiko Ausarta eta Neska Panpoxa

1989, Elkar

2.061: antzinako kronikak

1990, Elkar

Ausarta eta Panpoxa tartaloen basoan

1991, Elkar

Katixa eta Kroko

1992, Elkar

Indianoa

1993, Elkar

Lau titiriti, bi tatarata..

1995, Errenteriako Udala

Etxerako bidea

1995, Elkar

Agure jakagorria

1995, Elkar

Hiru lagun

1995, Elkar

Katixa, Kroko eta Kokoroko

1997, Elkar

Axa mixa zilarra

2000, Elkar

Kikik Koko nahi du

2000, Elkar

Arreba txiki bat dut, eta zer?

2002, Elkar

Horazio eta jaguarra

2002, Elkar

Jokin Galtxagorri

2004, Elkar

Alfonbra berria

2006, Elkar

Zaldun beltzak

2008, Elkar

Mixi Marrau

2007, Elkar

        Beste askotan bezala, Maripi andereñoaren gelako umeak oso urduri daude gaur, eta ez da erraza isiltasuna eta bakea lortzea.

        Ikasleek asko mane dute andereño Maripi. Esaten dute oso txintxoa dela, eta ipuin kontalari ona, baina batzuetan ez dira oso ondo portatzen berarekin. Gelan zalapartaka eta istiluan ibiltzen dira, andereñoak esaten duenari kasu handirik egin gabe, jolasean.

        Horrelakoetan, andereño Maripik hasperen egiten du, besoak zeru aldera altxatu, eta esaten du:

        —Mixi marrau!

        Gelako denek jolasteari uzten diote hitz horiek entzuten dituztenean, baita bihurrienek ere.

        —Mixi marrau! —erantzuten diote.

        Eta korrika eta presaka ipuinen txokora joaten dira denak.

        Aurrez erabakita daukaten jolas bat da hori: iskanbilak eta esku artean daukaten guztia utzi eta ipuinen txokora joatea andereñoak «mixi marrau» esaten duenean.

        Ipuinen txokoa gelako baztertxo bat da, eta han bakoitzak bere lekua dauka esertzeko. Denak eseritakoan, andereño Maripik hitz magikoak esaten ditu:

 

                Mixi marrau,

                katuak jan nau,

                aitak hil nau,

                amak egosi nau,

                arreba panpoxak

                piztu egin nau.

 

        Andereñoa ozen hasten da, baina abestitxoa amaitzen ari den neurrian ahots apalagoa erabiltzen du, eta amaierarako la ez zafo ezer entzuten.

        Indar handikoak dira «mixi marrau» hitz magikoak: lehen iskanbila eta zarata besterik ez zegoen gelan erabateko isiltasuna lortu dute kantatxoa amaitzerako. Gelan ez da ezer entzuten. Haurrak isilik geratu dira andereño Maripiren ezpainei begira. Ondo baino hobeto baitakite «mixi marrau» horren ondoren ipuin bat datorrela...

        Andereñoak munduko bola hartu du eskuetan.

        —Nongoa izango ote da gaurko ipuina? —esan du bere buruarekin hitz eginez bezala—. Ipar Ameriketakoa? Afrikakoa? Indiakoa? Australiakoa?. . .

Eta leku horiek aipatzen ari den bitartean, munduko bolan non dauden erakutsi die ikasleei. Andereño Maripirentzat une guztiak onak lira gauzak irakasteko.

Azkenean, goxo-goxo eragin dio munduko bolari, eta hura biraka hasi da.

        —Mundua horrelaxe mugitzen da espazioan, Eguzkiaren biran —esan du andereñoak, beti gauzak irakatsi nahian—. Tira, Maider, ipini hatza nonbait. . .

        Maider hatza Hego Amerikaren parean jartzen saiatu da. Maiderri asko gustatzen zaizkio Hego Ameriketako ipuinak. Oihaneko istorioak, zelai zabaletako kontakizunak... Baina munduko bolak biraka jarraitu du, eta hatzak «Ozeano Atlantikoa» dioen orban urdina gurutzatu du alderik alde, eta Afrikaren gainean geratu zaio.

        —Non zaude? —galdetu dio andereñoak Maiderri.

        —Afrikan —erantzun dio Maiderrek, pena apur batez, nahiago baitzuen Ameriketan egon Afrikan baino.

        —Afrikan. Oso ondo.

        Andereño Maripik betaurrekoak jantzi ditu, eta liburu handi batetik txakal gorriaren istorioa kontatu die.

Garapena: Dijitalidadea SL