Kontatzeko manera xinplea oso lortua dago eta xinpletasun hori ez da kasualitatezkoa. Modu honetan idatzitako prosa hau jostailuz beteta dator bai hizkuntza aldetik nola gaia aldetik ere.

Mikel Hernandez Abaitua
("Susa", 1982-01)

Jolas moduan hasten dira biak idazten, baina gutunak aurrera joan ahalean jolasa baztertu, bihotzak biluztu eta jauzi mortala egiten dute, trapezioaren gainean baleude bezala. (Irudia liburuan dago, bietako batek, Jonek?, Andonik? baitio bertsolaria alanbre gainean dabilela.) Horrela konturatuko gara bertsolaria ez dela zenbait pintatzaile arlotek marraztu duten pertsonaia xelebre, burutsu, etorri oneko, barregarria. Bertsolariak, herri honetako artista askok bezala, ongi pentsatua du zein den eta zein behar duen izan bere tokia gizartearen barruan. Hori ere agerian uzten dute.

Felipe Juaristi
("El Diario Vasco", 1998-02-28)

Nire ustean, nobela honen alderdirik aipagarriena Aresorengan makurturiko ikuskera horixe da, Areso pertsonaia haragiztatzen duen ikuskera horixe. Fokalizatze horrek Aresoren begietako paisaia ezin hobeki deskribatzen du, baita haren begietan iltzaturiko zalantzak eta ezinegonak ere. Protagonista nagusi hori sinesgarritasunez hurbilaraztea lortu da, eta haren barne-kezketan irudikatzen da, 36ko gerra lubakitik kanpo ez ezik, herritik kanpo ere igaro zituztenen kontraesanak: eginbeharraren eta egindakoaren arteko tenka, herriminaren eta bizinahiaren arteko tenka, arduraz jokatzearen eta grinek esandakoaren arteko tenka. Begi mindu horien bidez jakinaraziko zaio irakurleari Gernika suntsitu dela, edota Bilbo erori dela. Gertakari ezagunei hurbiltzeko begirada ezezaguna, oinaze ezezaguna, nortasun handiko pertsonaia baten begietan iltzaturikoa.

Iratxe Retolaza
("Berria", 2007-02-11)