Nobela beltza dugu honako hau. Euskaraz idatzitako nobela beltz onena, edo bakarra seguruenik. Kontrabando ixtorio bat kontatzen digu, izenik ez aipatu arren Oriorekin identifika daitekeen herri batean hasi eta Madril aldean segituz. Tokiz aldatzearekin batera «ur» haundiagoetan sartuko zaizkigu pertsonaiak eta komeria desberdinak izango dituzte «arrain» txiki eta haundiek. Sinisgarritasuna lortzen du Lertxundik.

Xabier Mendiguren
("Argia", 1987-12-27)

Olako olerkari bat agertzen danian, alde gustijetan poza entzun biar geunke, baña lurralde onetan ots bat be eztogu entzun. Negar egitteko lain. Olerkari bat Urtzi'ren bezuza da, bestien posgarri dan gixona. Baña euzkotarrak eztakije zer balio daun olako batek. Emen olerkarijak zorotzat edonork artuko dauz. Gaurkoz Euzkadi'n ezez España'n be Lizardi lako olerkarijak eztira ixango bi. Geure elerti-zaliak poztuten dira? Ez dirudi. Eder miñak barik, zizki-mizka azkureak jo dauz.

Lauaxeta
("Euzkadi", 1932-05-11)

Gertaeraren erdian dagoen subjektuak hitz egiten digu batzutan, eta beste batzutan ikusle pasibo batek. Horrek liburuan azaltzen diren beldurrak eta pozak hobeto kokatzen laguntzen du. Estridentziarik ez egoteak hunkidura triste bat sortzen du gainera. Kontraesana diruditen alderdi hauek guztiak bere kabuz egiaztatzeko eskatuko nioke irakurle sinesgogorrari. Apaltasunetik eta duintasunetik idatzitako liburu oso konpletoa da.

Igor Estankona
("Deia", 2001-12-28)